W powieści Sebastiana Faulsa „Engleby” bohater zastanawia się nad wpływem opium na ludzkie cierpienie. Cytat podkreśla, w jaki sposób opium może przekształcić cierpienie w zwykłą koncepcję, zmniejszając swoją bezpośredniość i rzeczywistość. Sugeruje to, że substancje takie jak opium mogą stworzyć oderwanie od prawdziwego bólu emocjonalnego, czyniąc go przedmiotem abstrakcyjnej kontemplacji, a nie przeżywanych doświadczeń.

Pomysł przedstawiony w cytacie wskazuje szerszy komentarz do uzależnienia i sposobu, w jaki ludzie radzą sobie z ich zmaganiami. Poprzez odrętwienie opium może prowadzić jednostki do postrzegania ich cierpienia na odległość, tracąc kontakt ze znaczącymi powiązaniami i doświadczeniami, które określają ludzką egzystencję. Ta perspektywa rodzi pytania o konsekwencje polegania na substancjach w celu radzenia sobie z bólem i znaczenia konfrontacji z cierpieniem.