Kapelan w „Catch-22” doświadcza momentu objawienia, gdy odkrywa technikę racjonalizacji ochronnej. Uważa, że ​​jest prawie łatwe przekształcenie negatywnych cech w pozytywne, ilustrując głęboką zmianę w perspektywie. Ta realizacja przynosi mu poczucie radości, ponieważ widzi łatwość, z jaką dana osoba może usprawiedliwić niemoralne działania, reinterpretując swoje znaczenia. Jego wgląd prowadzi do potężnego zrozumienia, w jaki sposób percepcja może zmienić rzeczywistość.

Ta koncepcja podkreśla ideę, że granice moralne mogą być zamazane przez racjonalną myśl, umożliwiając jednostkom uzasadnienie ich zachowania, niezależnie od ich implikacji etycznych. Kapelan uznaje, że manipulowanie tym postrzeganiem wymaga niewielkiej inteligencji, ale brak charakteru, podkreślając mroczną krytykę, w jaki sposób społeczeństwo może akceptować lub przeoczyć wicekondację jako cnotę. Ten ironiczny zwrot służy kwestionowaniu integralności osądów moralnych w chaotycznym świecie.