Wpływ płci jest wytwarzany przez stylizację ciała, a zatem należy go rozumieć jako przyziemny sposób, w jaki gesty ciała, ruchy i różnego rodzaju style stanowią iluzję trwałych płci. Ten sformułowanie przesuwa koncepcję płci w stosunku do istotnego modelu tożsamości do takiego, który wymaga koncepcji płci jako utworzonej czasowości społecznej.
(The effect of gender is produced through the stylization of the body and, hence, must be understood as the mundane way in which bodily gestures, movements, and styles of various kinds constitute the illusion of an abiding gendered self. This formulation moves the conception of gender off the ground of a substantial model of identity to one that requires a conception of gender as a constituted social temporality.)
„Problem ze płci” Judith Butler twierdzi, że płeć nie jest tożsamością statyczną, ale jest kształtowana przez codzienne występy i wyrażenia ciała. Te gesty i ruchy cielesne tworzą postrzeganie stabilnej tożsamości płciowej, ale w rzeczywistości są częścią dynamicznej konstrukcji. Podkreślając społeczne i czasowe aspekty płci, Butler przesuwa zrozumienie tożsamości od ustalonego, istotnego modelu w kierunku uznania go jako czegoś, co jest stale rozwijane poprzez interakcje społeczne.
Ta perspektywa kwestionuje tradycyjne pojęcia płci, sugerując, że nie jest to nieodłączna jakość, ale raczej rola, którą jednostki wprowadzają w społeczeństwie. Idea płci jako wydajności podkreśla płynność i zmienność tożsamości płciowej, umożliwiając bardziej szczegółowe zrozumienie tego, jak jednostki doświadczają i wyrażają płeć w czasie. Ta konceptualizacja zachęca do krytycznego badania norm i zachowań, które kształtują nasze postrzeganie płci, ostatecznie podważając pojęcie pojedynczej, stałej tożsamości.