W „Catch-22” Josepha Hellera kluczowy dialog ilustruje, że prawdziwy wróg nie jest definiowany przez narodowość ani lojalność, ale zagrożenie dla swojego życia. Yossarian podkreśla absurdalność wojny, sugerując, że każdy, kto cię zagraża, jest wrogiem, niezależnie od tego, czy są po przeciwnej stronie. Ta perspektywa kwestionuje tradycyjne pojęcia lojalności i wrogości w chaosie konfliktu.

Ten sentyment podkreśla wadliwy charakter wojny, w którym dowolne linie między przyjacielem a wrogiem rozpuszczają się w obliczu przetrwania. Praca Hellera sugeruje, że samozachowanie jest fundamentalnym instynktem, kwestionując czytelnikowi ponowne rozważenie złożoności moralności w wojnie. Ostatecznie prawdziwy wróg może nie być łatwy do zidentyfikowania, a nawet w ramach własnych szeregów.