Im większa liczba osób zaangażowanych, tym łatwiej było się rozwinąć, że to, co robili, musi być mądre.
(The larger the number of people involved, the easier it was for them to delude themselves that what they were doing must be smart.)
W „pokerze kłamcy” Michael Lewis bada, w jaki sposób grupy ludzi, szczególnie w finansach, mogą łatwo przekonać się o mądrości swoich działań. Zjawisko to często wynika z zbiorowej mentalności, którą większe grupy mogą wspierać, prowadząc osoby do przeoczenia wątpliwości lub złego osądu. W miarę wzrostu liczby istnieje tendencja do przekonania, że podjęte działania są z natury inteligentne lub uzasadnione po prostu dlatego, że wielu uczestniczy.
To samozabelowanie może spowodować ryzykowne zachowania i decyzje, które mogą nie być w stanie kontrolować, jeśli oceniono indywidualnie. Przekonanie, że jest częścią inteligentnego kolektywu, może prowadzić do odłączenia się od rzeczywistości, powodując, że ludzie angażują się w praktyki, które mogą być ostatecznie szkodliwe. Lewis ilustruje niebezpieczeństwo przemyślenia grupy w środowiskach o wysokich stawkach, podkreślając, że liczba zaangażowanych osób może osądzić i zaciemniać prawdę o sytuacji.