Liczba godzin przeciętnych amerykańskich zegarków telewizyjnych pozostała stabilna, około czterech i pół godziny dziennie, każdego dnia {w wieku sześćdziesięciu pięciu lat osoba spędzi dwanaście nieprzerwanych lat przed telewizorem}.
(The number of hours the average American watches TV has remained steady, at about four and a half hours a day, every day {by age sixty-five, a person will have spent twelve uninterrupted years in front of the TV}.)
Przeciętny Amerykanin nadal poświęca około czterech i pół godziny dziennie na oglądanie telewizji, który z czasem nie zmienił się znacząco. Ten konsekwentny wzór oglądania ilustruje zakorzenioną rolę telewizji w życiu codziennym, wpływając na sposób, w jaki jednostki konsumują informacje i rozrywkę.
W wieku sześćdziesięciu pięciu lat jednostka spędzi zadziwiające dwanaście lat ciągle oglądając telewizję. Ta statystyka podkreśla głęboki wpływ telewizji na rozwój osobisty i dyskurs społeczny, jak zauważono w „zabawie Neila Postmana na śmierć”, co krytykuje implikacje kultury nasyconej mediami.