Jedyną rzeczą, która się dzieje, była wojna i nikt nie zauważył, ale Yossarian i Dunbar. A kiedy Yossarian próbował przypomnieć ludziom, oderwali się od niego i myśleli, że jest szalony.
(The only thing going on was a war, and no one seemed to notice but Yossarian and Dunbar. And when Yossarian tried to remind people, they drew away from him and thought he was crazy.)
W „Catch-22” Josepha Hellera bohaterowie Yossarian i Dunbar są bardzo świadomi otaczającej ich absurdu, szczególnie trwającej wojny, która wydaje się ignorowana przez wszystkich innych. Ich realizacja podkreśla poczucie izolacji, ponieważ starają się zrozumieć szaleństwo świata zajmowanego rutyną i zaprzeczaniem, podczas gdy chaos panuje. Próby Yossariana skonfrontowania się z innymi w sprawie wojny spadają na głuche uszy, dodatkowo podkreślając rozłączenie między normami psychicznym a normami społecznymi.
Ta dynamiczna pokazuje główny temat powieści, w której jednostki są złapane w paradoksalnej sytuacji, która kwestionuje ich postrzeganie rzeczywistości. Yossarian jest postrzegany jako irracjonalny w kwestionowaniu wojny, ilustrując, w jaki sposób społeczeństwo często stygmatyzuje tych, którzy odważą się zmierzyć się z niewygodnymi prawdami. Przedstawienie tego napięcia Hellera zachęca czytelników do refleksji nad własnym zaangażowaniem w kwestie społeczne i konsekwencje przymykającego oczy na niepokojące realia życia.