Problem polegał oczywiście na tym, że ludzie nie rozumieli różnicy między dobrem a złem. Trzeba było o tym przypomnieć, ponieważ jeśli zostawiłeś im to, aby samodzielnie się ułożyli, nigdy nie zawracają sobie głowy. Po prostu dowiedzieli się, co było dla nich najlepsze, a potem nazywaliby to właściwą rzeczą.
(The problem, of course, was that people did not seem to understand the difference between right and wrong. They needed to be reminded about this, because if you left it to them to work out for themselves, they would never bother. They would just find out what was best for them, and then they would call that the right thing.)
W narracji znaczący problem wynika z niezdolności ludzi do rozpoznawania dobra od zła. Autor podkreśla konieczność wskazówek, sugerując, że bez przypomnienia o zasadach etycznych jednostki mają tendencję do realizacji własnych interesów i racjonalizowania swoich działań jako poprawnych. Ta samolubna perspektywa prowadzi do szerszej niejednoznaczności moralnej w społeczeństwie.
Ponadto fragment ten podkreśla znaczenie wspierania poczucia moralności i odpowiedzialności. Wskazuje na wyzwania ludzkiej natury, w których jednostki często priorytetowo traktują osobiste zyski z prawdziwych rozważań etycznych. Aby zwalczyć tę tendencję, ciągłe refleksja nad wartościami moralnymi ma kluczowe znaczenie, a także zewnętrzne podpowiedzi, które zachęcają jednostki do rozważenia większego dobra poza ich własnymi pragnieniami.