Cytat z „Piano Piano” Kurta Vonnegut Jr. przywołuje żywy obraz kamer telewizyjnych, jakby były czującymi stworzeniami, eksplorując i obserwując swoje otoczenie z poczuciem ciekawości. Porównanie z przyjaznymi dinozaurami sugeruje, że te maszyny, choć zaawansowane, mają pewne ciepło i podejście, tak jakby chętnie uczą się i łączą się ze światem.

Ten antropomorfizm podkreśla mieszanie technologii i ludzkości w narracji Vonnegut. Kamery reprezentują rosnący wpływ mediów w społeczeństwie, co sugeruje, że aktywnie angażują się w kształtowanie postrzegania i interakcji, a nie tylko rejestrowanie wydarzeń. Ta scena służy jako komentarz do społecznych implikacji obecności mediów w życiu codziennym.