Kamery telewizyjne wypłynęły o nim jak ciekawe, przyjazne dinozaury, wąchanie i dostrzeganie.
(The television cameras dollied and panned about him like curious, friendly dinosaurs, sniffing and peering.)
Cytat z „Piano Piano” Kurta Vonnegut Jr. przywołuje żywy obraz kamer telewizyjnych, jakby były czującymi stworzeniami, eksplorując i obserwując swoje otoczenie z poczuciem ciekawości. Porównanie z przyjaznymi dinozaurami sugeruje, że te maszyny, choć zaawansowane, mają pewne ciepło i podejście, tak jakby chętnie uczą się i łączą się ze światem.
Ten antropomorfizm podkreśla mieszanie technologii i ludzkości w narracji Vonnegut. Kamery reprezentują rosnący wpływ mediów w społeczeństwie, co sugeruje, że aktywnie angażują się w kształtowanie postrzegania i interakcji, a nie tylko rejestrowanie wydarzeń. Ta scena służy jako komentarz do społecznych implikacji obecności mediów w życiu codziennym.