Texan chciał, aby wszyscy na oddziale byli szczęśliwi, ale Yossarian i Dunbar. Był naprawdę bardzo chory.
(The Texan wanted everybody in the ward to be happy but Yossarian and Dunbar. He was really very sick.)
Teksańczyk w „Catch-22” Josepha Hellera jest przedstawiany jako ktoś, kto naprawdę pragnie przynieść szczęście wszystkim na oddziale, z wyjątkiem Yossarian i Dunbar. Jego intencje podkreślają kontrast między jego idealizmem a niespokojną rzeczywistością bohaterów w historii. Ostatecznym celem Teksańczyków jest stworzenie radosnej atmosfery, wskazując znaczący aspekt ludzkiej natury: tęsknota za połączeniem i dobrobyt innych.
Jednak narracja ujawnia, że optymizm Teksańskiego jest przyćmiony przez jego własną poważną chorobę. To zestawienie ilustruje absurdalność powszechną w powieści, w której dążenie do szczęścia często może być daremne w obliczu ponurych okoliczności. Jego postać stanowi przypomnienie złożoności doświadczeń wojennych, w których nawet chęć podniesienia innych może wynikać z głębokiego osobistego cierpienia.