Problem z tym krajem ... polega na tym, że jesteśmy całkowicie otoczeni zajętymi kadrami, które próbują nas powstrzymać. Lub mówienie nam, co robić ... Wielki Brat, ze swoimi wszechobecnymi kamerami zamkniętym, które teraz monitorowane, wydawało się, że każdy cal kwadratowy przestrzeni publicznej--jego protekcjonalne nieprecytacje i ostrzeżenia były wszędzie ... jego zdaniem, jego zdaniem, jego zdaniem, Od jednostki zależy, czy zbliżyć się do krawędzi klifu; To nie był biznes rządowy.
(The trouble with this country...is that we are utterly surrounded by busybodies trying to stop us doing things. Or telling us what to do...Big Brother, with his ubiquitous closed-circuit cameras-which now monitored, it seemed, every square inch of public space-and his condescending imprecations and warnings, was everywhere...In his view, it was up to the individual whether or not to approach a cliff edge; it was not the Government's business.)
W „Bertie Plays the Blues” autorstwa Alexandra McCalla Smitha ilustruje głęboką troskę o wszechobecne wtargnięcie autorytetu w życiu codziennym. Bohater wyraża frustrację z powodu otoczenia przez tych, którzy starają się kontrolować działania i decyzje, podkreślając walkę ze społeczeństwem wypełnionym apodyktywnym wpływem. To zawiera szerszą krytykę współczesnego zarządzania, sugerując, że jednostki powinny mieć autonomię, aby dokonywać własnych wyborów bez ciągłego nadzoru lub wtrącania się od państwa.
Zdjęcia Big Brother reprezentują współczesną kulturę nadzoru, w której monitorowany jest każdy ruch, tworząc poczucie ucisku. Bohater twierdzi, że osobista odpowiedzialność powinna umożliwić jednostkom podejmowanie decyzji, nawet jeśli ponoszą ryzyko. Zamiast obecności ochronnej rola rządu jest kwestionowana, opowiadając się za powrót do osobistej wolności i wyboru, nawet w obliczu potencjalnego niebezpieczeństwa. Ta perspektywa wymaga ponownego rozważenia, ile kontroli jest odpowiednie w poszukiwaniu bezpieczeństwa i zgodności.