W „Bertie Plays the Blues” autorstwa Alexandra McCalla Smitha ilustruje głęboką troskę o wszechobecne wtargnięcie autorytetu w życiu codziennym. Bohater wyraża frustrację z powodu otoczenia przez tych, którzy starają się kontrolować działania i decyzje, podkreślając walkę ze społeczeństwem wypełnionym apodyktywnym wpływem. To zawiera szerszą krytykę współczesnego zarządzania, sugerując, że jednostki powinny mieć autonomię, aby dokonywać własnych wyborów bez ciągłego nadzoru lub wtrącania się od państwa.

Zdjęcia Big Brother reprezentują współczesną kulturę nadzoru, w której monitorowany jest każdy ruch, tworząc poczucie ucisku. Bohater twierdzi, że osobista odpowiedzialność powinna umożliwić jednostkom podejmowanie decyzji, nawet jeśli ponoszą ryzyko. Zamiast obecności ochronnej rola rządu jest kwestionowana, opowiadając się za powrót do osobistej wolności i wyboru, nawet w obliczu potencjalnego niebezpieczeństwa. Ta perspektywa wymaga ponownego rozważenia, ile kontroli jest odpowiednie w poszukiwaniu bezpieczeństwa i zgodności.