Rzeczywiście są kaczki w Blackford Pond. Na nim mruknął Isabel. Co? Na stawie. Na stawie są kaczki. Są w nim ryby. Nawet kiedy mówiła, Isabel nie miała pojęcia, dlaczego była tak pedantyczna i
(There are indeed ducks in Blackford Pond. On it, muttered Isabel. What? On the pond. There are ducks on the pond. There are fish in it. Even as she spoke, Isabel had no idea why she was being so pedantic, and)
W historii „Urocze dziwactwa innych” autorstwa Alexandra McCalla Smitha, postać Isabel obserwuje i komentuje obecność kaczek i ryb w Blackford Pond. Jej rozważania podkreślają chwilę niepotrzebnych szczegółów, ponieważ nalega na określenie tego, co oczywiste. Może to odzwierciedlać jej introspektywną naturę i skłonność do analizy, często prowadząc ją do nadmiernej klaryfikacji, co może być proste obserwacje.
Ta scena ucieleśnia dziwactwa Isabel i urok narracji, która często zagłębia się w niuanse życia codziennego. Bohaterowie angażują się w rozmowy, które ujawniają zarówno ich osobowości, jak i relacje, które dzielą z otoczeniem. Takie dialogi tworzą zachwycające badanie ludzkich zachowań i interakcji.