Są piosenki, które grasz, które musisz ponownie uruchomić, oraz piosenki, w które grasz, których nigdy nie masz. Ale kiedy piosenka jest kompletna, nie ma już więcej.
(There are songs that you play that you have to restart, and songs that you play that you never get right. But when a song is complete, there is no more you can do.)
Cytat z „The Magic Strings of Frankie Presto” Mitcha Alboma odzwierciedla podróż artystycznej ekspresji w muzyce. Sugeruje to, że chociaż niektóre piosenki mogą wymagać wielu prób, aby je poprawić, nadchodzi moment, w którym artysta musi zaakceptować, że piosenka jest kompletna. Akt po raz kolejny ujawnia walkę, z jaką wielu muzyków, w celu doskonalenia swojego rzemiosła.
Gdy piosenka osiągnie ostatnią formę, reprezentuje moment zamknięcia artysty. Nie mogą już go manipulować ani zmienić, podkreślając trwałość związaną z ukończeniem. Podkreśla to znaczenie przyjęcia niedoskonałości w procesie twórczym, jednocześnie uznając piękno gotowego utworu.