Tam był, mówił później. Żył, a potem był martwy i obserwowaliśmy. Widzieliśmy go w momencie, gdy zdarzyło się, że wiedzieliśmy, że nie żyje, zanim zrobiła to jego rodzina. Po prostu zwykły dzień. „A potem Gone.
(There he was, he had kept saying later. He was alive and then he was dead and we were watching. We saw him at the instant it happened we knew he was dead before his family did.Just an ordinary day. 'And then-gone.)
W „The Year of Magical Myślenie” Joan Didion autor zastanawia się nad nagłością śmierci i głębokim wpływem, jaki wywarł na tych pozostawionych. Opisuje chwilę wypełnioną oczekiwaniami, ponieważ ktoś, na kogo głęboko się troszczy, żyje w jednej chwili i odszedł następny, podkreślając surową rzeczywistość straty. To doświadczenie oddaje esencję, jak szybko życie może się zmienić, pozostawiając bliskich zmagając się z nieoczekiwaną pustką.
Cytat ilustruje surrealistyczną naturę świadków śmierci; Didion przekazuje przejmujące poczucie nieuchronności, gdy członkowie rodziny uświadomili sobie stratę w różnych momentach. To doświadczenie wydaje się zwykłe, ale niezwykłe, podkreślając wstrząsający kontrast między normalnym dniem a chwilą, gdy wszystko się zmienia, rezonując z czytelnikiem o kruchości życia.
