W powietrzu wrześniowego wieczoru panował lekki chłód, więc Ania rozpaliła w dużym salonie zawsze gotowy ogień z drewna wyrzuconego na brzeg i ona i panna Kornelia pławiły się w jego czarodziejskim blasku. To takie urocze, zwłaszcza w odniesieniu do pana Mereditha i Rosemary, powiedziała Ania. Cieszę się na tę myśl równie dobrze, jak wtedy, gdy sama wychodziłam za mąż. Zeszłego wieczoru, kiedy byłam na wzgórzu i oglądałam wyprawę Rosemary, znów poczułam się dokładnie jak panna młoda. Oni
(There was a faint chill in the air of the early September evening, so Anne had lighted her ever ready fire of driftwood in the big living room, and she and Miss Cornelia basked in its fairy flicker. It is so delightful-especially in regard to Mr. Meredith and Rosemary, said Anne. I'm as happy in the thought of it, as I was when I was getting married myself. I felt exactly like a bride again last evening when I was up on the hill seeing Rosemary's trousseau. They)
W rześki wrześniowy wieczór Anne rozpala przytulny ogień w swoim salonie, tworząc ciepłą atmosferę dla siebie i panny Kornelii. Lubią migoczące płomienie, które dodają im towarzystwa i komfortu. Anne rozmyśla o swoim szczęściu związanym z panem Meredith i Rosemary, czując odnowione poczucie radości, podobne do jej własnego ślubu.
Wspominając swoją przeszłość, Anne przypomina sobie błogie podekscytowanie, jakie odczuwała podczas zwiedzania wyprawy Rosemary. To doświadczenie przenosi ją z powrotem do uczuć panny młodej, podkreślając radość i oczekiwanie otaczające miłość i nowy początek.
