W swoim badaniu rządów stanowych Madison ujawnia sceptycyzm wobec demokracji, sugerując, że dążenie do popularności politycznej często prowadzi do szkodliwych wyników. Twierdzi, że taki skupienie sprzyja demagoguery i tendencji do zaspokojenia kaprysów publicznych, które mogą podważyć prawdziwe dobro publiczne. Ta krytyka odzwierciedla obawy, że regulacja popularności może priorytetowo traktować przelotne zainteresowania w zakresie trwałego potrzeb społecznych.

Madison wskazuje na przekonanie, że pragnienia mas nie powinny mieć nadmiernego wpływu. Zamiast tego popiera bardziej rozważane podejście, które wygląda poza natychmiastową satysfakcję, opowiadając się za decyzjami, które służą długoterminowym interesom społeczności. Ten punkt widzenia jest podstawowym elementem zrozumienia dynamiki demokracji i jej potencjalnych pułapek.