W krytycznej ocenie Madison rządów stanowych była dostrzegalna antydemokratyczna etos zakorzeniona w przekonaniu, że popularność polityczna wywołała toksyczną chemię uspokojenia i demagoguerii, która uprzywilejowała popularne kaprys i krótkoterminowe interesy kosztem długoterminowego interesu publicznego.
(There was in Madison's critical assessment of the state governments a discernible antidemocratic ethos rooted in the conviction that political popularity generated a toxic chemistry of appeasement and demagoguery that privileged popular whim and short-term interests at the expense of the long-term public interest.)
W swoim badaniu rządów stanowych Madison ujawnia sceptycyzm wobec demokracji, sugerując, że dążenie do popularności politycznej często prowadzi do szkodliwych wyników. Twierdzi, że taki skupienie sprzyja demagoguery i tendencji do zaspokojenia kaprysów publicznych, które mogą podważyć prawdziwe dobro publiczne. Ta krytyka odzwierciedla obawy, że regulacja popularności może priorytetowo traktować przelotne zainteresowania w zakresie trwałego potrzeb społecznych.
Perspektywa Madison wskazuje na przekonanie, że pragnienia mas nie powinny mieć nadmiernego wpływu. Zamiast tego...