W „Catch-22” Josepha Hellera istnieje znacząca refleksja na temat charakteru edukacji i pytań. Oświadczenie podkreśla konsensus wśród postaci, że próba edukowania osób, które nie kwestionują otaczającego ich świata, jest daremna. Implikacja jest taka, że krytyczne myślenie i ciekawość są niezbędne dla znaczącego uczenia się i wzrostu.
Ta perspektywa sugeruje, że edukacja powinna być dynamiczna i angażować się z osobami chętnymi do odkrywania pomysłów, a nie tylko biernie otrzymywać informacje. Rodzi ważne pytania na temat skuteczności tradycyjnych metod nauczania w kształtowaniu przemyślanych, kwestionowaniu osób, które mogą poruszać się z złożonymi rzeczywistością.