To stara część Teheranu, z małymi sklepami z przyprawami, zakurzonymi wąskimi zaułkami z suchymi strumieniami wiążącymi się do domów o wysokich ścianach ochronnych.
(This is the old part of Tehran, with small spice shops, dusty narrow alleys with dry streams winding into houses with tall protective walls.)
Stara część Teheranu charakteryzuje się wąskimi, zakurzonymi zaułkami i obecnością małych sklepów z przyprawami, z których każdy przyczynia się do żywej atmosfery miasta. Ulice są powiązane z suchymi strumieniami, które integrują się z architekturą, w których domy są wzmocnione wysokimi ścianami, oferując poczucie ochrony i prywatności. To ustawienie odzwierciedla wyjątkowość kultury obszaru i jej historyczne znaczenie.
W swojej książce „Rzeczy, o których mi cicho” Azar Nafisi oddaje esencję tego sąsiedztwa, podkreślając, w jaki sposób środowisko fizyczne wpływa na codzienne życie jego mieszkańców. Połączenie naturalnych elementów i ludzkich struktur stwarza charakterystyczną atmosferę, która opowiada historię bogatego dziedzictwa Teheranu i wyzwań, przed którymi stoją jego ludzie.