Fragment ten odzwierciedla naturę gwiazd, opisując, w jaki sposób znoszą one miliony lat, sprytnie zarządzając ognistymi promieniami emitowanymi przez wielbicieli Ziemi. Ta interakcja jest metaforyczna, w której gwiazdy symbolizują odporność, a ich błyskotliwość wynika z mechanizmu ochronnego. Zamiast być pochłoniętym przez te promienie uczuć, generują one intensywne ciepło wewnątrz, co pozwala im rozpraszać i odpierać te energie.

Rezultatem tej strategii obronnej jest hipnotyzujący połysk gwiazd, który urzeka obserwatorów w nocy. Te obrazy sugerują, że gwiazdy, a nie zmniejszane przez uwagę, stają się jeszcze bardziej świetliste, gdy odzwierciedlają i załamują uczucie. Fragment ten pięknie ilustruje równowagę między podziwem a samozachowawczością gwiazd, podkreślając, jak istnieją w stanie promiennego piękna, zachowując odległość od ziemskich emocji.