Choć był doskonale świadomy otoczenia, nie rozglądał się; rozglądanie się przyciągało wzrok. Ludzie, którzy go widzieli, zadawali sobie pytanie: „Dlaczego ten facet tak się rozgląda?” Nauczył się tego nie robić.
(Though wickedly aware of his surroundings, he didn't look around; looking around attracted the eye. People who saw him would ask themselves, "Why's that guy looking around like that?" He'd learned not to do it.)
W „Silken Prey” Johna Sandforda bohater ma wyostrzoną świadomość otoczenia, ale świadomie powstrzymuje się od rozglądania się. Decyzja ta wynika ze zrozumienia, że takie zachowanie może przyciągnąć niechcianą uwagę. Akt obserwacji otoczenia może wzbudzić podejrzenia m.in. powodując, że kwestionują motywy działania danej osoby.
To strategiczne unikanie podkreśla chęć postaci wtopienia się w otoczenie i pozostania niezauważonym, co świadczy o jego biegłości w poruszaniu się w potencjalnie niebezpiecznych sytuacjach. Nie przyciągając wzroku, utrzymuje niski profil, co ma kluczowe znaczenie dla jego bezpieczeństwa i celów w napiętym krajobrazie narracyjnym.