Zbyt dziwne, by żyć i zbyt rzadkie, aby umrzeć.
(Too weird to live, and too rare to die.)
Cytat „zbyt dziwny, by żyć i zbyt rzadki, aby umrzeć” z „Strach i nienawiść Huntera S. Thompsona w Las Vegas” obejmuje chaotyczną i surrealistyczną naturę ruchu kontrkultury w latach 60. i 70. XX wieku. Odzwierciedla to poczucie egzystencjalnej walki, wskazując, że ci, którzy obejmują życie pełne nieprawidłowości, często stają się sprzeczne ze społeczeństwem głównego nurtu. To zdanie mówi o intensywności doświadczeń, które określają pewne życie, sugerując sprzeczność między rozkwitem w ich wyjątkowości a odrzuceniem społecznym.
Co więcej, cytat rezonuje z tematami książki, która bada skrajności ludzkiego doświadczenia i dążenie do amerykańskiego snu. Narracja Thompsona ilustruje szaloną energię i tragiczną stronę poszukiwania spełnienia poprzez odpust i ucieczkę. Ostatecznie stwierdzenie to stanowi przejmujące przypomnienie kruchości życia, a także piękno i dziwność związane z przyjęciem indywidualności w świecie, która często może wydawać się banalna i przewidywalna.