W „Catch-22” pułkownik Korn ustanawia kulturę, w której zniechęcono przesłuchanie, prowadząc do scenariusza, w którym obecne są tylko ci, którzy powstrzymują się od dochodzenia. To środowisko tworzy pusty dyskurs, czyniąc sesje nieskuteczne i ostatecznie prowadząc je do całkowitego zaprzestania. Ironią jest to, że wykluczając przesłuchanie, możliwość prawdziwej edukacji i zrozumienia jest zatarta.

Ta sytuacja podkreśla szerszą krytykę dynamiki władzy i zgodności. Umowa między Clevingerem, pułkownikiem Kornem i kapralem odzwierciedla niepokojący konsensus, że nie jest konieczne zaangażowanie się w osoby, które nie kwestionują autorytetu ani nie szukają wiedzy. Podkreśla to niebezpieczeństwa związane z samozadowoleniem i utratę krytycznej myśli w organizacjach lub społeczeństwach.