Wydaje się, że Amerykanie wiemy o ostatnich dwudziestu czterech godzinach, ale bardzo niewiele z ostatnich sześćdziesięciu wieków lub ostatnich sześćdziesięciu lat.
(We Americans seem to know everything about the last twenty-four hours but very little of the last sixty centuries or the last sixty years.4)
W „zabawnym„ zabawie na śmierć ”Neila krytykuje stan amerykańskiego dyskursu, podkreślając tendencja, w której współczesne społeczeństwo koncentruje się głównie na bezpośrednich wydarzeniach niż perspektywie historycznej. Twierdzi, że chociaż ludzie są zalewani informacjami o ostatnich wydarzeniach, ich zrozumienie znaczących kontekstów historycznych sprzed wieków, a nawet dekad temu jest niezwykle ograniczone. Ta nierównowaga wiedzy może prowadzić do płytkiego zrozumienia ważnych kwestii społecznych i politycznych.
Postman podkreśla niebezpieczeństwa związane z tym zainteresowaniem teraźniejszością, sugerując, że sprzyja kulturę bardziej zainteresowaną rozrywką niż poważnym dyskursem publicznym. Jego twierdzenie odzwierciedla szerszą troskę, że bez podstaw w historii obywatele mogą brakować krytycznego myślenia niezbędnego do znaczącego zaangażowania się w bieżące wydarzenia, co prowadzi do niebezpiecznego cyklu ignorancji i odrzucenia procesu demokratycznego.
