Być może osiągnęliśmy punkt, w którym kosmetyki zastąpiły ideologię jako dziedzinę wiedzy specjalistycznej, nad którą polityk musi mieć kompetentną kontrolę.
(We may have reached the point where cosmetics has replaced ideology as the field of expertise over which a politician must have competent control.)
W „Rozmawianiu się na śmierć” Neil Postman omawia zmieniające się priorytety w społeczeństwie, sugerując, że skupienie się na estetyce i wizerunku w polityce przyniosło pierwszeństwo przed głębszym zaangażowaniem ideologicznym. Twierdzi, że politycy priorytetowo traktują priorytety i taktyki marketingowe, a nie przedstawiają istotne pomysły i polityki, odzwierciedlając kulturę coraz bardziej zdominowaną przez wartości rozrywkowe.
Ten nacisk na kosmetyki nad ideologią ujawnia niepokojący trend w dyskursie publicznym, w którym substancja jest często poświęcana dla stylu. Postman ostrzega, że ta zmiana może prowadzić do powierzchownego zrozumienia ważnych kwestii, ostatecznie podważając proces demokratyczny i znaczącą debatę, ponieważ opinia publiczna staje się bardziej urzeczona spektaklem polityki niż jej prawdziwej znaczenia.