W „Autobiografii grubej panny młodej” Laurie Notaro humorystycznie kwestionuje tradycyjne pojęcie samotnych kobiet oznaczonych jako „stare pokojówki”. Zamiast przyjmować ten przestarzały termin, przyjmuje ideę bycia „nieodebranym skarbem”. Ta zabawna redefinicja podkreśla wartość i potencjał samotnych kobiet, tworząc ich status w pozytywnym świetle. Praca Notaro oferuje szczerą i dowcipną eksplorację jej życia i relacji, pokazując radości i zmagania dorosłości z wyjątkową perspektywą. Korzystając z humoru i samokształcenia, zaprasza czytelników do ponownej oceny norm społecznych i przyjęcia bogactwa poszczególnych doświadczeń, szczególnie dla tych, którzy mogą czuć się przeoczeni lub niedoceniani.