Co możesz zrobić? Major ponownie zadał sobie pytanie. Co mógłbyś zrobić z człowiekiem, który wyglądał ci prosto w oczy i powiedział, że wolałby umrzeć niż zostać zabity w walce, człowieka, który był przynajmniej tak dojrzały i inteligentny jak ty i kim musiałeś udawać, że nie był? Co możesz mu powiedzieć?
(What could you do? Major Major asked himself again. What could you do with a man who looked you squarely in the eye and said he would rather die than be killed in combat, a man who was at least as mature and intelligent as you were and who you had to pretend was not? What could you say to him?)
W „Catch-22” Josepha Hellera główny major z złożonymi emocjami i dylematami moralnymi stwarzonymi przez żołnierza, który tak głęboko ceni życie, że wybierze śmierć ponad zabijanie w walce. Ta refleksja podkreśla walkę, z jaką ludzie, przed którymi stoją ludzie, w obliczu surowej realiów wojny i etycznymi implikacjami ich wyborów. Dichotomia między pozycją major władzy a poważną perspektywą żołnierza powoduje napięcie, które podważa tradycyjne pojęcia odwagi i obowiązków.
Fragment rodzi istotne pytania dotyczące autentyczności i natury przywództwa w trudnych okolicznościach. Major zdaje sobie sprawę, że musi poruszać się po niewygodnej przestrzeni uznania dojrzałości żołnierza, jednocześnie przestrzegając norm społecznych, które odrzucają takie sentymenty. Ten wewnętrzny konflikt podkreśla absurdy wojny, w których najodważniejsze decyzje można uznać za tchórzostwo, zmuszając jednostki do konfrontacji z ich przekonaniami i oczekiwaniami.