Nowością jest to, że teraz wiemy o świecie, a przynajmniej jego część, która jest najbardziej malownicza eksplodująca w danym dniu, że pozostało nam desperackie poczucie, że wszystko to eksploduje przez cały czas.
(What is new is that we now know so very much about the world, or at least the part of it that is most picturesquely exploding on any given day, that we're left with a desperate sense that all of it is exploding, all the time.)
W swojej książce „Mekny cud” Barbara Kingsolver zastanawia się nad przytłaczającą ilością informacji, do których mamy dostęp do globalnych wydarzeń. Ten ciągły napływ wiadomości może powodować zniekształconą percepcję, dzięki czemu wydaje się, że chaos i zamieszanie są wszechobecne i nieustępliwe. Codzienny zapora niepokojących obrazów i historii przyczynia się do zbiorowego niepokoju o stan świata.
Kingsolver sugeruje, że ta wszechobecna ekspozycja może prowadzić do poczucia rozpaczy. Choć korzystne jest zostanie poinformowanie, wyzwanie polega na rozpoznawaniu rzeczywistości pośród hałasu. Poczucie, że wszystko jest w stanie kryzysu przez cały czas, może być paraliżujące, ale konieczne jest utrzymanie perspektywy i znalezienie sposobów konstruktywnego zaangażowania się w kwestie, które mają znaczenie.