Kiedy stan lub problem staje się zbyt wielki, ludzie mają ochronę nie myślenia o tym. Ale idzie do wewnątrz i ma już wiele innych rzeczy, a to, co wychodzi, to niezadowolenie i niepokój, poczucie winy i przymus, aby uzyskać coś, zanim wszystko zniknęło. -John Steinbeck, zima naszego niezadowolenia
(When a condition or a problem becomes too great, humans have the protection of not thinking about it. But it goes inward and minces up with a lot of other things already there and what comes out is discontent and uneasiness, guilt and a compulsion to get something-anything-before it is all gone. -John Steinbeck, The Winter of Our Discontent)
W „The Book Club” Mary Alice Monroe cytat Steinbecka odzwierciedla ludzką tendencję do unikania konfrontacji z przytłaczającymi problemami. W obliczu znacznych problemów jednostki często tłumią swoje myśli jako mechanizm radzenia sobie. Jednak to zaprzeczenie powoduje wewnętrzne zamieszanie, w którym nierozwiązane uczucia łączą się z wcześniej istniejącymi emocjami, co prowadzi do uczucia niezadowolenia i winy.
Ta emocjonalna rezygnacja powoduje desperacką potrzebę zrozumienia możliwości ulotnych, ponieważ ludzie obawiają się tracić to, co niewiele mogli pozostawić. Zamiast bezpośrednio rozwiązywać swoje problemy, zostają pochłonięci przymusem działania, ujawniając walkę między pragnieniem spełnienia a niepokojem o zbliżającą się stratę.