Whoop-de-do, powiedział Ram. Co? Świętuję. Czy to była ironia losu, czy utrata funkcji umysłowych? - zapytał zbędny. Czy to były pytania retoryczne, odrobina humoru, czy znak, że tracisz do mnie zaufanie? Nie mam do ciebie zaufania, Ram, powiedział zbędny. Cóż, dziękuję. Nie ma za co.
(Whoop-de-do, said Ram.What?I'm celebrating.Was that irony or loss of mental function? asked the expendable.Was that a rhetorical questions, a bit of humor, or a sign that you are losing confidence in me?I have no confidence in you, Ram, said the expendable.Well, thanks.You're welcome.)
W tej wymianie zdań Ram wyraża swój uroczysty nastrój entuzjastyczną uwagą „Whoop-de-do”. Jednak ta uroczystość spotyka się z zamieszaniem i sceptycyzmem ze strony postaci znanej jako zbędna, która kwestionuje, czy reakcja Ram jest autentyczna, czy też po prostu maskuje pogorszenie swojego stanu psychicznego. Ten moment uwypukla napięcie między ich punktami widzenia, a w pozornej pogodzie Rama czai się ironia. Odpowiedź zbędnego jest dosadna i stwierdza brak zaufania do Rama, co dodatkowo zwiększa niezręczność interakcji. Odpowiedź Ram, proste „No cóż, dziękuję” wyraża rezygnację i być może nutę sarkazmu, podkreślając napiętą dynamikę między bohaterami. Dialog ten ukazuje motywy zaufania, ironii i złożoności relacji międzyludzkich w kontekście ich narracji.
