Dlaczego nigdy mnie nie biczisz? Wychwyciła się pewnej nocy. Ponieważ nie mam czasu, złapał się na nią niecierpliwie. Nie mam czasu. Nie wiesz, że trwa parada?
(Why don't you ever whip me? she pouted one night.Because I haven't the time, he snapped at her impatiently. I haven't the time. Don't you know there's a parade going on?)
W „Catch-22” Josepha Hellera postać wyraża frustrację podczas rozmowy, pytając, dlaczego nie są karane ani upominane. Ten moment podkreśla głębszy temat zaniedbania i rozproszenia, ponieważ kwestionowana osoba odczuwa poczucie tęsknoty za uwagę lub potwierdzenie.
Narracja Hellera łączy absurdalność z poważnymi podtekstami, ilustrując, jak chaos i większe wydarzenia, takie jak parada, przyćmione osobiste skargi i potrzeby emocjonalne. Ta wymiana odzwierciedla szersze konflikty, przed którymi stoją bohaterowie, złapane między ich pragnieniami związanymi z otaczającymi ich okolicznościami.