W powieści Aleksandra McCalla Smitha „Love Over Scotland” postać omawia naturę pisarzy jako osób, które często poruszają własne złożoności emocjonalne poprzez swoje dzieła. Cytat sugeruje, że pisarze uciekają do swoich fantazji, wykorzystując opowiadanie historii jako sposobu na poradzenie sobie z ich zmaganiami w rzeczywistości. Oznacza to, że ich wydajność artystyczna może być odzwierciedleniem ich wewnętrznego zamieszania.

Oświadczenie wskazuje również na pomysł, że ci autorzy, choć genialni w swoim rzemiośle, mogą być trudne. Ich chęć stworzenia pomysłowych narracji może wynikać z poczucia nieadekwatności w radzeniu sobie z praktycznościami życia. W ten sposób pisanie staje się dla nich sposobem na odkrywanie alternatywnych rzeczywistości i spełnienia ambicji, które mogą wydawać się nieosiągalne w prawdziwym świecie.