Yossarian też był zimny i drżał niekontrolowany. Poczuł, jak wytryski gęsi szalały po nim, gdy wpatrywał się przygnębionym, na ponurą sekretną Snowden rozlał się po niechlujnej podłodze. Łatwo było przeczytać wiadomość w jego wnętrznościach. Człowiek był materią, to była sekret Snowdena. Wyrzuć go przez okno, a on upadnie. Podejdź do niego, a on spali. Zakop go, a on zgnije, jak inne rodzaje śmieci. Duch zniknął, człowiek to śmieci. To był sekret Snowdena. Dojrzenie było wszystko, co zimno - powiedział Snowden. „Jestem zimno.
(Yossarian was cold, too, and shivering uncontrollably. He felt goose pimples clacking all over him as he gazed down despondently at the grim secret Snowden had spilled all over the messy floor. It was easy to read the message in his entrails. Man was matter, that was Snowden's secret. Drop him out a window and he'll fall. Set fire to him and he'll burn. Bury him and he'll rot, like other kinds of garbage. The spirit gone, man is garbage. That was Snowden's secret. Ripeness was all.I'm cold,' Snowden said. 'I'm cold.)
W tym fragmencie „Catch-22” Yossarian doświadcza głębokiego poczucia rozpaczy, gdy konfrontuje się z brutalną rzeczywistością życia i śmierci. Obrazy rozlanych wnętrzności Snowdena stanowi wyraźne przypomnienie fizyczności ludzkiej egzystencji. Yossarian zdaje sobie sprawę, że bez ducha lub celu ludzie są redukowani do samej materii, podobne do śmieci, które rozpada się po usunięciu z ciepła życia.
Powtórzenie Snowdena „I'm Cold” podkreśla kruchość i podatność życia ludzkiego. Ten moment zawiera ideę, że istnienie jest stanem przejściowym, a kiedy ktoś jest pozbawiony ich esencji, stają się martwe i pozbawione znaczenia. Przejmujące przesłanie odzwierciedla tematy Hellera absurdalności wojny i nieuniknione rozkład, z którymi borykają się wszyscy ludzie.