Właśnie wyszedłeś ze szpitala dziesięć dni temu: „Milo przypomniał mu ognisko.„ Nie możesz wpaść do szpitala za każdym razem, gdy dzieje się coś, czego się nie lubisz. Nie, najlepszą rzeczą do zrobienia jest latanie misjami. To nasz obowiązek.
(You just came out of the hospital ten days ago," Milo reminded him reprovingly. "You can't keep running into the hospital every time something happens you don't like. No, the best thing to do is fly the missions. It's our duty.)
W „Catch-22” Josepha Hellera postać o imieniu Milo wyraża zaniepokojenie częstymi wizytami towarzysza po niedawnym wypisie. Podkreśla znaczenie nie szukania schronienia w szpitalu, ilekroć pojawiają się wyzwania, podkreślając konieczność bezpośredniego stawienia czoła obowiązkom. Milo uważa, że najlepszym sposobem działania jest w pełni zaangażowanie się w ich misje, sugerując poczucie obowiązku i odporności wśród przeciwności.
Ta wymiana odzwierciedla główny temat powieści, w której postacie zmagają się z absurdami wojny i presją obowiązków. Przypomnienie Milo służy jako krytyka eskapizmu i wezwanie do skonfrontowania się z ostrą rzeczywistością, z jaką się borykają. Dzięki temu dialogowi Heller bada złożoność odwagi i oczekiwania narażone na jednostki w czasie wojny.