W „Catch-22” Josepha Hellera narracja bada złożoność ludzkich zachowań i norm społecznych. Postacie często poruszają się po absurdach wojny, pokazując, jak radzą sobie ze wstydem, rzucając pewność siebie lub arogancję. Ten paradoks podkreśla krytyczny komentarz na temat natury dumy i wrażliwości, sugerując, że ludzie czasami maskują swoją niepewność z brawurą.

Cytat ilustruje ten pomysł żywo, co sugeruje, że nadmierny pokaz dumy może służyć jako mechanizm obrony. Odzwierciedla to ironiczną tendencję do świętowania tego, czego powinniśmy się wstydzić, wskazując na absurdalność ludzkiej natury w obliczu chaotycznych okoliczności. Ta dynamika służy jako główny temat w powieści, obejmując walkę między integralnością osobistą a absurdem zgodności z oczekiwaniami społecznymi.