O zamanlar herkes daha gençti ve belirli bir parıltı anlatmakta o yıllara zarar veriyor.
(Everyone was younger then, and in the telling a certain glow suffuses those years.)
Joan Didion'un "Bethlehem'e doğru eğilmesi" nde, zamanın geçişine ve anılar üzerindeki etkisine yansır. "Herkes daha gençti" ifadesi, gençliğin masumiyetinin ve canlılığının anlattığımız geçmiş deneyimlere nasıl sıcak bir parıltı kattığını vurgulayarak bir nostalji duygusunu vurgular. Bu duygu, zamanın algılarımızı değiştirdiğini ve genellikle geçmişi gerçekte olduğundan daha çekici görünmesini öneriyor.
Didion’un çalışması, okuyucuları anılarımızın yaşlandıkça hayatımızın bağlamına göre nasıl şekillendiğini düşünmeye davet ediyor. Bu yıllara zarar veren parıltı, bir özlem duygusu ile tekrar bakabilmemize rağmen, hatıralarımızı da uyarladığımızı, mevcut benliklerimizin merceğinden filtrelediğimiz bir hatırlatma görevi görüyor. Bellek ve zaman arasındaki bu etkileşim, hikaye anlatımını geliştirir, hem anlatım hem de çağrıldığı duygularla daha derin bağlantı kurmamızı sağlar.