Marlys, kıçını rahat sandalyeye dayayarak, bu gruptan gelen yeni fikirlerin neredeyse bir tezatlık olduğunu düşündü.
(Fresh ideas from this group was virtually an oxymoron, Marlys thought, wriggling her butt against the comfortless chair.)
Marlys sandalyesinde rahatsız bir şekilde oturuyordu ve etrafındaki grubun doğasını düşünüyordu. "Yeni fikirler" kavramının neredeyse çelişkili olduğunu, bunun da katılımcılar arasında yenilik veya özgünlük eksikliğine işaret ettiğini hissetti. Bu duygu, tartışmalarında yeni bakış açıları veya yaratıcılık konusunda çok az umut olduğunu gösteriyordu.
Koltuğunda hareket ederken duyduğu rahatsızlık, grup dinamiğinden duyduğu hoşnutsuzluğu yansıtıyordu. Marlys'in düşünceleri, onun anlamlı bir değişim veya ilerleme yaratma olasılığı hakkındaki şüpheciliğini vurguladı ve hayal kırıklığı duygularını ve kendisini çevreleyen durgunluğu daha da vurguladı.