Herhangi bir insan gücünün verebileceği en muhteşem mevkide bulunmaktansa, kitaplarımla, ailemle ve birkaç eski arkadaşımla çok mütevazı bir kulübede kapanmayı, basit pastırmayla yemek yemeyi ve dünyanın istediği gibi dönmesine izin vermeyi tercih ederim.
(I had rather be shut up in a very modest cottage with my books, my family and a few old friends, dining on simple bacon, and letting the world roll on as it liked, than to occupy the most splendid post, which any human power can give.)
İçten bir düşünceyle Thomas Jefferson, ihtişam veya prestijli konumların peşinde koşmak yerine sessiz ve mütevazı bir yaşamı tercih ettiğini ifade ediyor. Kitaplarla, aileyle ve yakın arkadaşlarıyla vakit geçirmek, domuz pastırması gibi hayatın mütevazı tekliflerinden keyif almak gibi evin basit zevklerine değer veriyor. Bu duygu, kişisel mutluluk ve memnuniyetin sosyal statü veya maddi zenginlikten daha önemli olduğunu vurgular.
Jefferson, gerçek tatminin, kişinin dışarıdan elde edebileceği övgülerden ziyade, değer verdiğimiz ilişkilerden ve deneyimlerden geldiğini aktarıyor. Bu bakış açısı, tatmin edici bir yaşamın, güç ya da lüks peşinde koşmaktan çok, yakın ilişkiler ve dinginlikle şekillendiği fikriyle yankılanıyor ve mutluluk ve varoluşa dair zamansız ve bağ kurulabilir bir bakış açısı yakalıyor.
