Kısacası, o bir uyuşturucuydu. Sık sık Yossarian'a, bir yüzün bir tarafında her iki gözü olan modern müzelerin etrafında asılı duran insanlardan biri gibi baktı. Tabii ki, Clevinger'ın bir sorunun bir tarafına sabit bir şekilde baktığı ve diğer tarafı hiç görmediği için üretilen bir yanılsamaydı.
(In short, he was a dope. He often looked to Yossarian like one of those people hanging around modern museums with both eyes together on one side of a face. It was an illusion, of course, generated by Clevinger's predilection for staring fixedly at one side of a question and never seeing the other side at all.)
"Catch-22" nin Clavinger'ı derinlik ve kavrayışsız biri olarak tasvir edilir. Yossarian onu oldukça aptalca görüyor, bir müzede çarpık görünen bireylere paralel bir şekilde çiziyor ve Clevinger'ın bakış açısının çarpık ve yetersiz olduğunu gösteriyor. Herhangi bir sorunun tek bir yönüne odaklanma eğilimi, onu daha geniş bir bağlamda görmesini engelliyor.
Bu açıklama, Heller'in romanında katı düşüncenin sınırlamaları hakkındaki önemli bir temayı vurgulamaktadır. Clevinger'ın birden fazla bakış açısını dikkate alamaması, durumların karmaşıklığını kavrayamayan ve gerçeklik ve anlayıştan kopmaya yol açan bireylerin karşılaştığı zorlukları sembolize eder.