Evliliğin geleneksel ateşkese ulaşmış olduğu görülüyordu, bu yüzden birçoğunun kendilerini hem kayıplarını hem de umutlarını kesmeye istifa ettiği nokta.
(It seemed that the marriage had reached the traditional truce, the point at which so many resign themselves to cutting both their losses and their hopes.)
Evlilik dinamiklerinin keşfinde Didion, çiftlerin istifa duygusu yaşadıkları ortak bir aşamaya yansır. Bu aşama, bireyler genellikle durumu olduğu gibi kabul etmesi gerektiğini düşündükleri için hayalleri veya ideal sonuçları takip etme hırsı eksikliği ile işaretlenir. "Geleneksel ateşkes" metaforu, daha tatmin edici bir ortaklık için isteklerden vazgeçerken, birçok kişinin çatışmayı önlemek için yaptığı duygusal uzlaşmayı vurgular.
Bu farkındalık, ilişkilerde daha geniş bir hayal kırıklığı temasına işaret ediyor, umudu korumak ve gerçeklikle yüzleşmek arasındaki mücadeleyi yakalıyor. Didion'un içgörü, sevgi ve bağlılığın karmaşıklıklarında gezinen herkesle yankılanıyor ve hem tutkunun hem de hayal kırıklığının çözünürlük olmadan bir arada bulunduğu şikayetçi bir duruma yerleşmenin ne kadar kolay olduğunu ortaya koyuyor.
