. . . Hiçbirimiz bu konularda düşündüğünüz kadar sofistike değiliz. Her zaman hissettiğimi biliyorsun, her yeni insanla, sanki yeniden başlıyormuşum. Bunlar içgüdüsel. Öğrenmeniz gereken şey, engellemelerinizi bir kenara bırakmak, mermerler oynadığınızda ya da erkeklerle her şeyi oynadığınızda çocukluğunuza geri dönmek ve hiçbir şey düşünmemiş olmaktır.
(. . . none of us are as sophisticated in these matters as you think. You know I always feel, with every new person, as if I am starting anew. These things are instinctive. What you need to learn is to lay aside your inhibitions, to go back to your childhood when you played marbles or whatever with boys and never thought anything of it.)
"Tahran'da Lolita okuma", Azar Nafisi insan ilişkilerinin karmaşıklıkları ve sosyal beklentilerde gezinmenin zorluklarını yansıtıyor. Sofistike algılarımıza rağmen, genellikle bu dinamikleri daha derin bir anlayışa sahip olmadığımızı kabul ediyor. Her yeni karşılaşma, etkileşimlerimizin içgüdüsel doğasını vurgulayan yeni bir başlangıç gibi geliyor.
NAFISI, engellemelerin dökülmesinin ve çocukluk masumiyetimizle yeniden bağlanmanın önemini vurgular. Endişe veya yargılamadan mermerler gibi oyun oynamaya benzer, kaygısız anları kucaklamaya teşvik ediyor. Bu perspektif, başkalarıyla etkileşime girmenin daha basit, daha gerçek bir yoluna dönüşü davet ederek daha otantik bağlantılara izin verir.