Bir keresinde, kuru bir mevsimde, bir dizüstü bilgisayarın iki sayfasında büyük harflerle yazdım, kişi kendini seven yanılsama sıyrıldığında sona erdi.
(Once, in a dry season, I wrote in large letters across two pages of a notebook that innocence ends when one is stripped of the delusion that one likes oneself.)
Joan Didion'un "Bethlehem'e Kaymak" ın alıntısı masumiyet ve kendini algılama temasını yansıtıyor. Bir kişinin masumiyetinin gerçeklikle anlaştıklarında ve kendilerinin olumlu bir görüşüne sahip oldukları rahatlatıcı inancı terk ettiklerinde kaybolduğunu düşündürmektedir. Bu gerçekleşme anı genellikle derin bir öz farkındalığa eşlik eder ve bireyleri öz-sevgi naifinden uzaklaştırır ve kimliklerini daha karmaşık bir anlayışa yönlendirir.
Didion'un ifadesi, çocukluk masumiyetinden yetişkinlerin kendini tanıma psikolojik geçişini vurgulamaktadır. Bu geçiş, kusurlarıyla yüzleştiği ve kendileri hakkında gerçek duyguları kabul ettiği için acı verici olabilir. Gözlem, birçok yüz yüzünü yaşamın daha sert gerçekleri ile uzlaştırmada yüzündeki evrensel mücadele ile yankılanır, bu da onu insan deneyiminin doğası üzerinde dokunaklı bir yansıma haline getirir.