Bu pasajda Pat, modern mimarinin kentsel manzara üzerindeki etkisini ve estetik çekiciliğini yansıtıyor. Sanatçıların yükselen, genellikle yirmi birinci yüzyıl mimarisini, özellikle erkekliğin sembolleri olarak görülenleri karakterize eden yapılarda ilham bulup bulmadığını sorguluyor. Bu, herhangi bir çağdaş binanın, özellikle de acımasız bir tarzı somutlaştıranların, mimarlık ve sanat arasında bir boşluk önererek tasvir edilip edilmediğini düşünmesine yol açar.
Dahası, Pat, bir binanın sanatsal bir temsile ilham veremezse, pratik işlevinden bağımsız olarak temelde çekici olmayabileceğini savunur. Bu, mimaride güzellik ve fayda arasındaki ilişki hakkında eleştirel bir gözlem ortaya çıkarır. Onun tefekkürü, şehre hakim olan çağdaş yapılar ile çevresinin hassas güzelliği arasında bir gerginlik ortaya koyuyor ve kentsel tasarımda estetik değer hakkında sorular soruyor.