Aile hayatının pusu için hazırlıksız ve alışılmamış açık ve güvenen bir çocuktur ve belki de ona bu hayatın çok azını sunabilirim. Ona daha fazlasını vermek istiyorum. Ona kuzenleri ve nehirleri ve büyük büyükannesinin çay fincanları duygusu ile büyüyeceğine söz vermek istiyorum, ona kızarmış tavuk ve saçları ile bir nehirde piknik vaat etmek istiyorum, şimdi doğum günü için evini vermek istiyoruz, ama biz şimdi farklı yaşıyoruz ve ona bunun gibi hiçbir şey vaat edebiliyorum.
(She is an open and trusting child, unprepared for and unaccustomed to the ambushes of family life, and perhaps it is just as well that I can offer her little of that life. I would like to give her more. I would like to promise her that she will grow up with a sense of her cousins and of rivers and of her great-grandmother's teacups, would like to pledge her a picnic on a river with fried chicken and her hair uncombed, would like to give her home for her birthday, but we live differently now and I can promise her nothing like that.)
Pasaj, aile yaşamının karmaşıklıkları için hazırlıksız bir çocuğun masumiyetini ve güvenini tanıyan bir anlatıcıdan derin bir özlemi yansıtır. Anlatıcı, unutulmaz piknikler, aile toplantıları ve aziz yadigarlar gibi sevinç ve bağlantı ile dolu deneyimler sağlamak istiyor. Bununla birlikte, mevcut yaşam tarzlarının bu rahatlatıcı gelenekleri karşılayamayacağı gerçeğini kabul ettikleri için altta yatan bir üzüntü var.
Bu kayıp duygusu, ortak, zengin bir aile deneyimi arzusu ile koşullarının sınırlamaları arasında bir kopukluğu vurgular. Aidiyet ve sıcaklık duygusu sunma özlemlerine rağmen, anlatıcı bu vaatleri yerine getiremedikleri sert gerçeklerle yüzleşir. Ebeveyn özlemleri ve modern yaşamın zorlukları arasındaki dokunaklı mücadeleyi göstermektedir.