Çok farklı sessizlik biçimi var: zalim devletlerin vatandaşlarına zorladığı, anılarını çaldığı, tarihlerini yeniden yazması ve onlara devlet onaylı bir kimlik dayattığı sessizlik. Ya da gerçeği görmezden gelmeyi ya da konuşmayı seçen tanıkların ve zaman zaman kendilerine karşı işlenen suçlarda suç ortağı olan kurbanların sessizliği. Sonra kendimiz, kişisel mitolojilerimiz, gerçek yaşamlarımıza dayattığımız hikayeler hakkında şımarttığımız sessizlikler var.
(There are so many different forms of silence: the silence that tyrannical states force on their citizens, stealing their memories, rewriting their histories, and imposing on them a state-sanctioned identity. Or the silence of witnesses who choose to ignore or not speak the truth, and of victims who at times become complicit in the crimes committed against them. Then there are the silences we indulge in about ourselves, our personal mythologies, the stories we impose upon our real lives.)
Azar Nafisi, "Sessiz Olduğum Şeyler" çalışmasında sessizliğin çok yönlü doğasını araştırıyor. Otoriter rejimlerin vatandaşlarına nasıl sessizlik dayattığını, anılarını sıyırdığını ve kimliklerini bozduğunu gösteriyor. Bu tür bir sessizlik, sadece bireylerin geçmişlerini anlamalarını etkilemekle kalmaz, aynı zamanda toplulukların kolektif tarihini değiştirir ve vatandaşları gerçek kimliklerinden koparır.
Nafisi ayrıca, bazen direnişe karşı karmaşıklığı seçen, genellikle gerçekleri hakkında sessiz kalan tanıkların ve kurbanların sessizliğini de inceler. Dahası, kendi algımızı ve hayatlarımız hakkında yarattığımız anlatıları şekillendiren sürdürdüğümüz kişisel sessizliklere değiniyor. Bu yansımalar sayesinde Nafisi, sessizliğin hem bir baskı aracı hem de insan deneyiminin karmaşık bir yönü olabileceğini vurgular.