Düğünler, anlamaya başladım, acımasız, pis şeylerdi.
(Weddings, I began to understand, were vile, filthy things when they ran amuck.)
Laurie Notaro'nun "Şişman Bir Gelin Otobiyografisi" nde, yazar düğünlerin kaotik ve ezici doğasını yansıtır ve genellikle stresli ve hoş olmayan olaylara dönüştüğünü gösterir. Kişisel fıkraları sayesinde, evlilik törenlerini çevreleyen geleneksel beklentilerle ilgili bir hayal kırıklığı duygusu taşıyor.
Notaro'nun düğünlerin "aşağılık" ve "pis" olabileceğine dair künt iddiası, hayal kırıklığını nasıl kontrolden çıkabilecekleriyle yakalar. Bu olayların gerçekliğini tasvir etmek için mizah ve samimi gözlemler kullanıyor ve düğünlerin idealize edilmiş imajının her zaman onlara eşlik eden dağınık deneyimlerle eşleşmediğine olan inancını ortaya koyuyor.