ციტატა ნაგუიბ მაჰფუზის წიგნიდან "მირაჟი" ასახავს დროისა და მარტოობის კონცეფციაზე. ეს მიგვითითებს, რომ მათთვის, ვინც განიცადა ნამდვილი მარტოობა, დრო კარგავს თავის მნიშვნელობას. ეს ხაზს უსვამს იზოლაციის ღრმა გავლენას ინდივიდის ცხოვრებისა და არსებობის აღქმაზე.
განცალკევებისა და უთანხმოების კონტექსტში, ციტატა ასევე საუბრობს ადამიანებს შორის გარდაუვალ კონფლიქტებზე. იგი ხაზს უსვამს, რომ ორივე მხარემ შეიძლება დაიჯეროს, რომ ისინი სწორია თავიანთი შეხედულებებით. საბოლოო ჯამში, მოსაზრება, რომ ღმერთი გადაჭრის ამ დავებს აღდგომის დღეს, ხაზს უსვამს უფრო ღრმა მორალურ და სულიერ პასუხისმგებლობას, რომელიც გადალახავს მიწიერ უთანხმოებას.