ანტონიას ძალიან ეცნობოდა შურის კოროზიული ძალა და გრძნობდა, რომ ეს იყო ეს ემოცია, ვიდრე სხვა, ვიდრე ადამიანის უბედურება. ხალხმა არ გააცნობიერა, თუ რამდენად გავრცელებული იყო შური.
(Antonia was very conscious of the corrosive power of envy and felt that it was this emotion, more than any other, which lay behind human unhappiness. People did not realise how widespread envy was.)
ანტონიამ გააცნობიერა შურის მავნე მოქმედებები, რაც მას ადამიანის უკმაყოფილების მნიშვნელოვან მიზეზად აღიარა. მას სჯეროდა, რომ ამ ემოციამ უფრო ღრმა გავლენა მოახდინა ხალხის ცხოვრებაზე, ვიდრე ხშირად აღიარებდნენ. საკუთარი თავის და სხვების შურის ზომების ვერ აღიარებით, ინდივიდებს შეეძლოთ გამოტოვონ თავიანთი უკმაყოფილების ძირითადი მიზეზები.
ეს ინსაითი ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ შური შეიძლება იყოს ჩუმად, მაგრამ ძლიერი ძალა, გავლენას ახდენს ურთიერთობებსა და აღქმაზე. ანტონიას ცნობიერება ამ ემოციის შესახებ, შეხსენებაა იმისა, რომ შურის აღიარებამ შეიძლება გამოიწვიოს პიროვნული ზრდა და კეთილდღეობის გაუმჯობესება.