ანტონიამ გააცნობიერა შურის მავნე მოქმედებები, რაც მას ადამიანის უკმაყოფილების მნიშვნელოვან მიზეზად აღიარა. მას სჯეროდა, რომ ამ ემოციამ უფრო ღრმა გავლენა მოახდინა ხალხის ცხოვრებაზე, ვიდრე ხშირად აღიარებდნენ. საკუთარი თავის და სხვების შურის ზომების ვერ აღიარებით, ინდივიდებს შეეძლოთ გამოტოვონ თავიანთი უკმაყოფილების ძირითადი მიზეზები.
ეს ინსაითი ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ შური შეიძლება იყოს ჩუმად, მაგრამ ძლიერი ძალა, გავლენას ახდენს ურთიერთობებსა და აღქმაზე. ანტონიას ცნობიერება ამ ემოციის შესახებ, შეხსენებაა იმისა, რომ შურის აღიარებამ შეიძლება გამოიწვიოს პიროვნული ზრდა და კეთილდღეობის გაუმჯობესება.