არ არის პოეტის წინამორბედებისა და თანამედროვეების ყველა მიღწევა სამართლიანად ეკუთვნის მას? რატომ უნდა შემცირდეს იგი ყვავილების კრეფისაგან, სადაც იპოვნებს მათ? მხოლოდ სხვების სიმდიდრის შექმნით, ჩვენ რაიმე დიდს მივიღებთ.
(Do not all the achievements of a poet's predecessors and contemporaries rightfully belong to him? Why should he shrink from picking flowers where he finds them? Only by making the riches of the others our own do we bring anything great into being.)
ციტატა ხაზს უსვამს პოეტებსა და მწერლებს შორის ლიტერატურული შთაგონების ურთიერთკავშირს. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ პოეტმა არ დააყოვნოს, რომ მიაღწიოს მათ მიღწევებს, ვინც მანამდე და მის გვერდით მოვიდა. იმის ნაცვლად, რომ ეს პლაგიატურად მიიჩნიოთ, ავტორი ამტკიცებს, რომ შემოქმედებითი პროცესის ბუნებრივი ნაწილია სხვების იდეებისა და შეხედულებისამებრ.
ამით, მხატვრებს შეუძლიათ შექმნან რაიმე მნიშვნელოვანი და ორიგინალური. იდეა იმაში მდგომარეობს, რომ სიდიადე წარმოიქმნება თანამშრომლობისა და რესურსების გაზიარებით ლიტერატურულ საზოგადოებაში. ამრიგად, ვიდრე საკუთარი თავის იზოლირება, წინამორბედების კოლექტიური მიღწევების მიღწევა ხელს უწყობს ინოვაციას და ხელს უწყობს ლიტერატურის განვითარებად გობელენს.