არცერთ ოქსფორდ დონ არ აპატიეს წიგნების დასაწერად, მისი სასწავლო სფეროს მიღმა, დეტექტიური ისტორიების გარდა, რომლებიც, როგორც ყველა დანარჩენებს, წაიკითხავენ, როდესაც ისინი გრიპით არიან. მაგრამ მიჩნეული იყო დაუვიწყარი, რომ ლუისმა დაწერა საერთაშორისო ბესტსელერები და კიდევ უარესი, რომ ბევრი იყო რელიგიური ხასიათის. ლუისი
(No Oxford don was forgiven for writing books outside his field of study-except for detective stories which dons, like everyone else, read when they are down with the 'flu. But it was considered unforgivable that Lewis wrote international best-sellers, and worse still that many were of a religious nature. Lewis)
ამონაწერი ხაზს უსვამს მკაცრ მოლოდინს, რომელსაც წინაშე დგას აკადემიური მოღვაწეები, განსაკუთრებით ოქსფორდის დონსი, მათ სამეცნიერო შედეგთან დაკავშირებით. დანიშნული დისციპლინის გარეთ წერა ზოგადად იმედგაცრუებული იყო, გარდა დეტექტიური მხატვრული ლიტერატურისა, რომელიც ჩანდა უნივერსალურ მიმართვას, განსაკუთრებით ავადმყოფობის დროს. ამასთან, C. S. Lewis– მა მკაცრი კრიტიკა შეექმნა, არა მხოლოდ საერთაშორისო ბესტსელერების დასამზადებლად, არამედ მის ნამუშევრებში რელიგიური თემების მოსაგვარებლად, რაც განსაკუთრებით პრობლემური იყო.
ეს კრიტიკა ასახავს უფრო ფართო დაძაბულობას აკადემიურ მთლიანობასა და შემოქმედებით გამოხატვას შორის, განსაკუთრებით ლიტერატურის სფეროში, რომელიც კვეთს რწმენას. დიანა პავლაკ გლლიერის ანალიზი "Bandersnatch: C. S. Lewis, J. R. R. Tolkien და Inklings Creative Colitionation" გვიჩვენებს, თუ როგორ დაუპირისპირდა ლუისის განსხვავებულ მწერლობას ჩვეულებრივი ნორმები და მისი დროის ინტელექტუალებზე განთავსებული მოლოდინები. მისმა შესაძლებლობამ ფართო აუდიტორიასთან რეზონანსულიყო მისი მხატვრული ლიტერატურის საშუალებით, განსაკუთრებით გააღიზიანა თანატოლები, გაანათმა შემოქმედების სირთულეები აკადემიურ წრეებში.