ჰენრი ჩარიერის წიგნში "პაპილონი" ავტორი ასახავს მარტოობის გამოწვევებს და გამოხატავს, რომ მისი ატანა კიდევ უფრო რთული გახდა, ვიდრე ადრე. ეს მიუთითებს იზოლაციასთან ბრძოლის ღრმა გრძნობაზე და მის ემოციურ წონაზე. Charrière-ს მიერ მარტოობის კვლევა ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ შეიძლება ის გაძლიერდეს დროთა განმავლობაში და გავლენა მოახდინოს ადამიანის ფსიქიკურ მდგომარეობასა და პერსპექტივაზე.
უფრო მეტიც, ციტატა გვთავაზობს, რომ შარიერის აზრები წარსულსა და აწმყოს შორის ძალისხმევის გარეშე გადის, თითქმის გაცნობიერებული ძალისხმევის საჭიროების გარეშე. ეს ასახავს ღრმა კავშირს მის მოგონებებთან და გამოცდილებასთან, რაც მიუთითებს იმაზე, თუ როგორ ახდენენ ისინი მუდმივად გავლენას მის ამჟამინდელ მდგომარეობაზე. ასეთი შინაგანი დიალოგი ასახავს ადამიანის ემოციების სირთულესა და მარტოობის გავლენას ფსიქიკაზე.